Ο παππούς Μπλόγκερ

 

Φωτογραφία: Τροκαντερό Παλαιού Φαλήρου σε μία από τις μοναχικές εξορμήσεις μου για φωτογράφηση.

Εδώ και μερικές εβδομάδες που έχω ξεκινήσει να διαβάζω μερικά blogs και γενικά να ψάχνω λίγο την ελληνική blog σκηνή (ομολογώ ότι έχω χαθεί λίγο και θα περάσει αρκετός καιρός μέχρι να μάθω άτομα και καταστάσεις) άρχισα να συνειδητοποιώ ότι έχει ξεκινήσει μια μικρο-κόντρα μεταξύ κάποιων δημοσιογράφων και κάποιων bloggers καθώς και  φαινόμενα του τύπoυ blogger vs blogger. 

Συνεχίζοντας το ψάξιμο συνειδητοποίησα ότι ο πόλεμος αυτός με μοναδικό όπλο το πληκτρολόγιο και την χρήση καυστικής γλώσσας, έχει φυσικά και απώλειες όπως το κλείσιμο του monitor και το κλείσιμο του blog του gelial. Αυτοί οι διάολοι όμως τελικά είναι σαν την Λερναία Ύδρα. Κόβεις ένα, δύο βγαίνουν. Γιατί πολύ απλά αυτή είναι η δύναμη του blogger. Να μπορεί να λέει αυτό που θέλει, όποτε θέλει και όπως το θέλει. Αυτό με γοήτευσε. 

Διαβάζοντας, λοιπόν, το πολύ ενδιαφέρον post του McManus για τα blogs και το τύπωμα τους στο χαρτί, άρχισε το μυαλό μου να γεννά τις παρακάτω σκέψεις: 

–         Παππού τι διαβάζεις πάλι;

–         Τι να διαβάζω παιδί μου; Την εφημερίδα μου όπως κάνω εδώ και 50 χρόνια και καλά θα κάνεις να αρχίσεις να διαβάζεις και εσύ, να ενημερώνεσαι και να ασχοληθείς και λίγο με τα κοινά. Έφτασες 25 χρόνων και το μόνο που κάνεις είναι να είσαι συνεχώς μπροστά από αυτό το μηχάνημα του διαβόλου και να συνδέεσαι σε αυτή τη καινούργια μόδα το ιντερνΕτ.

–         Μα παππού στο ιντερνετ διαβάζω, κάνω σχόλια, ενημερώνομαι, γελάω, γράφω τις σκέψεις μου και αυτά που θέλω. Έχω φτιάξει και το δικό μου Blog.

–         Blog; Κάπου είδα κάτι για αυτό το πράμα σε ένα ένθετο αλλά νόμιζα ότι ήταν φυλλάδιο άσχετο και το πέταξα.

–         Καλά, καλά συνέχισε τη δουλειά σου. Πάω να πω στη γιαγιά να σου φτιάξει το καφέ που πίνεις εδώ και 50 χρόνια. (ΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙΣ ΤΩΡΑ;)