Ant1 webtv

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει ποιο είναι το νόημα να έχει ένα κανάλι τηλεοπτικό την μετάδοση του online, χωρίς αυτή όμως να μπορεί να είναι προσβάσιμη από το εξωτερικό;
Και ο λόγος για το webtv του ΑΝΤ1, το οποίο δεν έχει πολύ καιρό που λειτουργεί, μόνο όμως για τους εγχώριους τηλεθεατές. Ναι λες και οι τηλεθεατές του ΑΝΤ1 στην Ελλάδα δεν μπορούν να ανοίξουν την τηλεόραση τους και να δουν το κανάλι. Ήμαρτον! Πάρτε και screenshot.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι το ΣΚΑΪ είναι το πιο πρωτοποριακό κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης.

Dragon Age: Origins

Εντάξει. Είχα πολύ καιρό να την νιώσω αυτήν την εμπειρία. Ως fan των RPG games δεν μπορούσα να μην δοκιμάσω το Dragon Age: Origins. Και ευτυχώς που το δοκίμασα. Τέτοια συγκίνηση είχα να νιώσω από την εποχή Baldur’s Gate II, σαν να λέμε 9 χρόνια πριν.

Και βέβαια δίκαια πολλοί χαρακτηρίζουν το Dragon Age σαν τον διάδοχο του Baldur’s. Μιλάμε άλλωστε για το ίδιο τρόπο παιξίματος, εκείνου που πρέπει να πατάς συνέχεια το pause για να ορίσεις τις εντολές σου ξεχωριστά σε κάθε member του party και τελικά ένα encounter να σου πάρει πάνω από μια ώρα χωρίς να υπολογίσουμε ενδεχόμενες αποτυχίες!!

Η ιστορία μέχρι στιγμής κυλάει τόσο καλά που μου είναι αδύνατον να ξεκολλήσω από το monitor. Γραφικά πολύ καλά, gameplay το γνωστό από το Baldur’s, σενάριο ΤΕΡΑΣΤΙΟ από την μοναδική στο είδος της Bioware. Θυμίζουν όλα το RPG που άφησε εποχή, μόνο που είναι 3D.

Το μοναδικό αρνητικό στοιχείο που εντόπισα, σε σχέση με το Baldur’s Gate, είναι ότι το game δεν είναι με rules από το D&D όπως ήταν το Baldur’s και το Neverwinter Nights (και μάλιστα campaign του Forgotten Realms). Μικρό το κακό.

Δεν θα κάνω review, γιατί θα μου φάει ώρα από κανένα encounter!! 😀

Σας παραθέτω όμως μερικά screenshots από το kill ενός Dragon (Ω ΝΑΙ!, ΕΧΕΙ!!!), μετά από μισή ώρα fight ακριβώς!

Και η ώρα του KILL:

Καλό κάψιμο  😀

Ride it baby. Wave Ride.

Είχα αναφερθεί σε προηγούμενα ποστ στο spinning. Εδώ μάλιστα είχα πει ότι είμαι spinner όπως θα ήθελα να είμαι ποδηλάτης, ιστιοπλόος και σέρφερ. ‘Ήρθε η στιγμή, λοιπόν, να αναφερθούμε σ αυτό το τόσο δημοφιλές και ενδιαφέρον σπορ. Το windsurf.

Παρένθεση: Οκ. Είναι λίγο αργά – ημερολογιακά – για το συγκεκριμένο πόστ μιας και όλα αυτά που ακολουθούν έγιναν το καλοκαίρι. Παρόλα αυτά αξίζει να αναφερθώ μιας και μιλάμε για ένα σπόρ το οποίο με σωστό εξοπλισμό και όρεξη μπορείς να το κάνεις όλο τον χρόνο.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε όλους γενικώς. Συμβαίνει σίγουρα σε όλους τους σέρφερς. ‘Η σερφίστες Ελληνιστί. Φτάνουν όλοι σε ένα σημείο που από εκεί και πέρα δεν μπορεί το μυαλό να σκεφτεί τίποτα άλλο, παρά μόνο κύματα, ταχύτητα, άλματα. τούμπες και αδρεναλίνη, σε συνδυασμό με σανίδια, άλμπουρα, μάτσες, πανιά, φινάκια και γάντζους. Τα βλέπεις ακόμα και στον ύπνο σου. Και την επόμενη μέρα απλά μπαινοβγαίνεις στο μπαλκόνι – ή στο meteo.gr – για να δεις αν τελικά θα φυσήξει για να ξαναβγείς στην παραλία και να αρχίσεις να τριμάρεις το πανί σου.

Δεν είναι όμως μόνο ένα σπορ. Είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι φιλοσοφία. Είναι παραλία! Και λέγοντας παραλία εννοώ συγκεκριμένη νοοτροπία που αν δεν την ζήσεις δύσκολα θα την καταλάβεις.

Ομολογώ πως με τα παιδιά εκεί στο Λουτράκι ήταν πολύ καλά. Άλλωστε τι καλύτερο από το να έχεις καλή παρέα κάνοντας ένα σπορ που σε γεμίζει. Αραλίκι έξω στα βότσαλα, τριμαρισμένα όλα και έτοιμα και με την πρώτη σπιλιάδα όλοι όρθιοι και φόρεμα τους γάντζους. Άρπαγμα με το ένα χέρι από την άκρη την μάτσα, με το άλλο την μία δέστρα της σανίδας και χωρίς χάσιμο χρόνου όρμηγμα μες το νερό. Το όλο σκηνικό θυμίζει αρκετά το πως χυνόντουσαν κάποτε στις μάχες, κρατώντας στο ένα χέρι την ασπίδα και στο άλλο το ακόντιο.

Ακριβό σπορ. Ακριβό λόγω εξοπλισμού αρχικά, αλλά έχει και ζημιές ρε παιδάκι μου. Αλλά πίστεψε το. Όταν θα πρωτογαντζωθείς και βάλεις τα πόδια σου στις δέστρες επιτυχώς, τότε αρχίζει το ναρκωτικό. Η πρέζα. Είναι πολλά τα 15-20 μίλια πάνω σε σανίδι στο νερό, πόσο μάλλον αργότερα τα 35 μίλια την ώρα. Νομίζεις ότι πετάς. Και συγχρόνως όλα στην τσίτα. Από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο μυ πάνω στο σώμα σου.

Δεν θα πω περισσότερα για πρώτο ποστ. Απλά ένα μεγάλο συμπέρασμα.

Μην φοβάστε ποτέ να δοκιμάζετε καινούρια πράματα. Το πολύ πολύ να έχετε χάσει λίγες ώρες. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχεις ανακαλύψει έναν καινούριο κόσμο. Πάρτε λοιπόν το σανίδι και πάμε.

Έρχεται σπιλιάδα.

Εν μέσω υφέσεως…

Το παρόν ποστάκι το γράφω, αφού έχω μείνει στη μέση από 2-3 άλλα.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το κάνετε. Να γράφετε δηλαδή 3 ποστ συγχρόνως, πιάνοντας το επόμενο και αφήνοντας το προηγούμενο στη μέση. Είναι λίγο ανώμαλο και ναι ΔΕΝ βολεύει. Η ζωή μου γενικά όμως, από τότε που την θυμάμαι, είναι τόσο χύμα και ανοργάνωτη όπως και το μυαλό μου.

Πάρτο, λοιπόν, σαν εισαγωγή αγαπητέ αναγνώστη. Μια εισαγωγή για μια – ακόμα – υπόσχεση ότι το παρόν blog δεν θα το αφήσω προς το παρόν, αλλά ούτε και το άφησα.

Απλά συνέβησαν πολλά. Αλλαγές πολλές. Κυρίως καλές. Πολύ δουλειά, πολύ διάβασμα, καινούρια hobby και σπορ, πολλά νέα… τα οποία θα τα πούμε σιγά σιγά από εδώ.

Ούτε το podcast ξέχασα. Απλά στα πλαίσια μιας γενικευμένης ύφεσης (όχι μόνο οικονομικής) το πήρε και αυτό η μπάλα.

Άσε με να τελειώσω τα ποστάκια που έχω κατά νου και τα λέμε…

Πάρε και τραγουδάκι όσο θα περιμένεις:

 

Βιβλιοθήκη

Ομολογώ πως πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που πάτησα για τελευταία φορά σε έναν τέτοιο χώρο. Η τελευταία φορά ήταν όταν ακόμα ήμουν στη Ρώμη. Στη Ρώμη ο χώρος της βιβλιοθήκης είναι must για αυτούς που κάνουν προγραμματισμένο διάβασμα.

Έχει καθιερωθεί πλέον, τουλάχιστον εκεί, να είναι μέρος συνάντησης. Μπαίνεις μέσα και αμέσως σε κυριεύει η ηρεμία. Άλλος κρατάει το κεφάλι του πάνω από το βιβλίο, άλλος ψάχνει τα ράφια μανιακά, άλλος απλά κοιτάει το ταβάνι δήθεν σκεπτόμενος αυτό που διαβάζει, άλλος σηκώνεται για τσιγάρο γιατί χαρμάνιασε. Κάθε λογής καρύδι. Και όλα αυτά με μια θρησκευτική ευλάβεια. Απόλυτη ησυχία. Ηρεμία.

Πήγα, λοιπόν, μετά από πάρα πολύ καιρό. Οι λόγοι οι εξής:

• Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσω να ξενυχτάω πάνω από τα βιβλία και να ξυπνάω πρωί. Η βιβλιοθήκη δουλεύει ως μοχλός πίεσης.
• Ηρεμία, ησυχία και κυρίως δεν αποπροσανατολίζεσαι από πολλούς πειρασμούς που μπορεί να υπάρχουν στο σπίτι σου (βλ. computer και κάθε λογής παπαριά που μπορεί να σου έρθει στο κεφάλι να κάνεις)
• Air Condition!!! Ω ναι. Είναι παράδεισος εκεί μέσα. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι που δεν την παλεύεις από την ζέστη.
• Κάπνισμα. Θα μου πεις τι σχέση έχει; Όταν διαβάζω καπνίζω. Όχι ένα πακέτο. Ένα στρέμμα καπνά. Όταν διαβάζω εκεί, λοιπόν, καπνίζω πολύ λιγότερο μιας και απαγορεύεται καθώς επίσης είναι ανούσιο να σηκώνεσαι κάθε λίγο και λιγάκι να βγαίνεις έξω.
• Βάλε στα συν ότι το πανεπιστήμιο έχει wifi και υπάρχουν και computers μέσα σε αυτήν για οτιδήποτε σου χρειαστεί και το γλυκό έδεσε.

Θα ξαναπάω αύριο, αν και μακρυά για να πηγαίνω κάθε μέρα.

Η επιστροφή, το spinning και το ποδήλατο.

I know, i know. Απαράδεκτος.

Το ξέρω το παράτησα το blog-ακι, αλλά τρέχουμε και δεν φτάνουμε. Βάλε λίγο προβλήματα προσωπικά και μη, βάλε δουλειά-ες, βάλε διάβασμα, βάλε εξεταστικές και λίγο βαρεμάρα και να το αποτέλεσμα. Κοντά 2 μήνες χωρίς post. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν στο κατάλληλο mood για να ενημερώνω το παρόν blog. Το ίδιο και το podcast. Παρόλα αυτά, όμως δεν σταμάτησα να διαβάζω blogs, ούτε να ακούω podcasts. Άλλωστε το The Losties Pod με κράτησε στον χώρο κατά κάποιο τρόπο.

Κάνω, λοιπόν, μια επιστροφή μετά από 2 μήνες σχεδόν. Ελπίζω τουλάχιστον. Αυτά για εισαγωγή.

Το εναρκτήριο λάκτισμα, λοιπόν, για αυτό το πόστ και για την «επιστροφή», ήταν διάφορα ποστάκια που διαβάζω εδώ και καιρό για την ποδηλασία και τα ποδήλατα γενικώς σε διάφορα μέρη.

Αρχικά να πω ότι η επαφή μου με το ποδήλατο έχει σταματήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ίσως από τα τέλη του δημοτικού, αν εξαιρέσει κανείς το spinning. Δεν θυμάσαι τι είναι το spinning; Δες εδώ.

Εδώ και πολύ καιρό, πριν καν μπω στην διαδικασία να διαβάζω τα ποστς που λέγαμε, είχα στο βάθος του μυαλού μου να αγοράσω ένα ποδήλατο. Ο λόγος απλός. Επειδή είμαι γενικά άνθρωπος που βαριέμαι εύκολα και επειδή κυρίως θεωρώ εντελώς χαζό το να τρέχω κάθε φορά στον διάδρομο του γυμναστηρίου μετά το καθιερωμένο πρόγραμμα, κοιτάζοντας τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Ήθελα, λοιπόν, να πάρω ένα ποδηλατάκι, έτσι ώστε να πηγαίνω με αυτό στο γυμναστήριο να κάνω την γυμναστικούλα μου και συγχρόνως να κάνω και την αεροβική άσκηση που έχει το πρόγραμμα μου. Δεν λέω δύσκολο. Ξέχασα να σου πω ότι με εξιτάρουν τα δύσκολα. Τα εύκολα τα υποτιμώ πολύ για αυτό άλλωστε την πατάω πάντα στα εύκολα.

Ξεκίνησα να βλέπω ποδήλατα σταδιακά, αλλά πολύ ακριβά ρε αδερφάκι μου. Δεν τα αντέχει η τσέπη μου. Εντάξει έχει και πολύ φτηνά, αλλά αν είναι να πάρω κάποιο χρέπι και να φάω τα μούτρα μου, ας πάρω και το mountain bike που έχω από πιτσιρικάς. Έτσι κι αλλιώς και το καινούριο (φτηνιάρικο) σε λίγους μήνες σαν το δικό μου χρέπι θα γίνει. Άσε που μπορεί να φύγουμε και σε καμιά στροφή γιατί τα μυαλά μας είναι πάνω από το κεφάλι και δυστυχώς ο δρόμος δεν είναι ίδιος με τις αλάνες και τις πλατείες που βολτάραμε πιτσιρικάδες.

Κάπου εδώ, λοιπόν, η ιδέα εγκαταλείφθηκε. Μετά από λίγο καιρό άρχισα να διαβάζω διάφορα ποστς του dilated και του papo περί ποδηλάτου και ποδηλασίας και ομολογώ πως το όλο κλίμα με έκανε να ζηλέψω. Βόλτες, freeday, παρέα και πάνω απ’ όλα ασφάλεια. Καμία σχέση όπως το είχα στο μυαλό μου και με αυτό που ήθελα να κάνω. Ένα επίπεδο πιο πάνω. Μια ολόκληρη φιλοσοφία. Μα πιο πολύ ζήλεψα γιατί μάλλον δεν έχω την δυνατότητα να εν ταχθώ εδώ στο CZ σε μια τέτοια «ομάδα». Θα είμαι μόνος μου. Και ίσως να είναι και επικίνδυνο. Η ιδέα συνέχισε να εγκαταλείπεται με μεγαλύτερη απογοήτευση αυτή τη φορά. Ώσπου σε μια επίσκεψη μου στο παλιό γυμναστήριο που πήγαινα με έκανε να βρω αυτό που είχα χάσει.

Spinning κύριοι. Το είχα αφήσει καιρό. Είχα αφοσιωθεί στα μούσκουλα και στα βάρη. Μάλλον γιατί είχα καταντήσει να πηγαίνω μόνος μου και είπαμε, βαριέμαι. Πήγα, λοιπόν, μια φορά να θυμηθώ τα παλιά.

Και ναι η αίσθηση αυτή είναι απερίγραπτη. Η αλήθεια είναι ότι κάπως έτσι φανταζόμουν και τις βόλτες με το ποδήλατο. iPod στα αυτιά και συγχρονισμός κατά κάποιο τρόπο με το ποδήλατο. Άλλωστε το κάνω και στο περπάτημα. Συγχρονίζω το βήμα μου με την μουσική. Σχεδόν πάντα. Το spinning είναι αλλιώς όμως. Όταν ανεβαίνεις πάνω σε αυτό το στάσιμο, με την μουσική να βαράει τσίτα, χάνεσε στον δικό σου κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι περίπου ένα λίτρο ιδρώτας και 140 παλμοί χαβαλέ. Και μόλις κατεβαίνεις νιώθεις γεμάτος. Γεμάτος ενέργεια.

Ναι είμαι spinner, όπως θα ήθελα να είμαι surfer, ιστιοπλόος και ποδηλάτης. Για το surf και την ιστιοπλοΐα θα τα πούμε άλλη φορά.

Προς το παρόν πάω να ξανά χωθώ στα μικρόβια μου.

iPhone OS 3.0 και ιατρική βιομηχανία

Την πιο μεγάλη εντύπωση από το Apple Event και την παρουσίαση του νέου iPhone OS 3.0 μου έκανε η δυνατότητα πλέον του iPhone και του iPod touch να μιλάνε με εξωτερικές συσκευές μέσω bluetooth ή του θύρας που βρίσκεται στο κάτω μέρος του τηλεφώνου.

Και συγκεκριμένα τεράστια εντύπωση μου προξένησε η παρουσίαση ενός app από την Lifescan για τους διαβητικούς. Συγκεκριμένα ένας διαβητικός μετράει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα του καθημερινά, αρκετές φορές την ημέρα. Με ένα ειδικό μηχανάκι που κάνει αυτόματα την μέτρηση και που μπορεί να συνδεθεί με το iPhone, οι πληροφορίες και τα επίπεδα της γλυκόζης καταγράφονται στο τηλέφωνο. Πέρα όμως από την απλή αυτή καταγραφή του ιστορικού στο τηλέφωνο, η εφαρμογή έχει δυνατότητες όπως τον υπολογισμό προτεινόμενης δόσης ινσουλίνης ανάλογα με την γλυκαιμία και την διατροφή που έχει κάνει ο άρρωστος, την πρόταση συγκεκριμένης διατροφής καθημερινά καθώς και τον συνυπολογισμό διαφόρων δραστηριοτήτων και διαφόρων παραγόντων που μπορούν να επηρεάσουν την γλυκαιμία ενός διαβητικού.

Το πιο εντυπωσιακό, βέβαια, απ’ όλα είναι ότι μέχρι στιγμής η ιατρική βιομηχανία είναι κλειστή. Και λέγοντας κλειστή σημαίνει ότι τα προϊόντα που υπάρχουν για να κάνουν ευκολότερη την ζωή των ανθρώπων που υποφέρουν από διάφορες ασθένειες, είναι πολύ εξειδικευμένα και δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές στην αγορά κυρίως με μεγαλύτερες δυνατότητες. Με την είσοδο του iPhone OS 3.0 τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά, αφού πλέον ο μέσος χρήστης θα μπορεί να έχει μια συσκευή που εκτός του ότι έχει άπειρες δυνατότητες, θα μπορεί να του κάνει τη ζωή πιο εύκολη ακόμα και στον τομέα της υγείας.

Ακόμα και αν το όλο εγχείρημα δεν πετύχει ή δεν πουλήσει, σίγουρα θα είναι το έναυσμα για να μπουν στο χορό καινούριες ιδέες στον τομέα της υγείας και της ποιότητας ζωής του αρρώστου.

The Losties Pod

OK. Νέο τακτικό Ελληνικότατο podcast, λοιπόν, για το Lost, παίρνει την θέση του The Losties blog.

To The Losties Pod εδώ.

Οι λόγοι που πλέον οι Losties δεν αρθρογραφούν, αλλά ηχογραφούν εδώ.

Το πρώτο επεισόδιο εδώ.

Καλή σας ακρόαση και κάντε subscribe στο feeeeeeeed!!!!!!!!!

Υ.Γ. Όσοι θέλετε να ακούσετε την πρώτη απόπειρα των Losties θα την βρείτε στο vtsib pods και στο themos-podcast.

Είμαι τρισεκατομμυριούχος και δεν το ήξερα;

Εδώ και πάρα πολύ καιρό σε ένα από τα mail accounts μου έρχονται μηνύματα από διαφορετικούς ανθρώπους, οι οποίοι λένε ότι κέρδισα 1.000.000 λίρες σε διάφορες λοταρίες.

Ενώ γενικά προσέχω το που δίνω και βάζω το μέιλ μου, απορώ πως γίνεται να με σπαμάρουν τόσο πολύ. Ρε μήπως τελικά είμαι τρισεκατομμυριούχος;

Ορίστε ένα από τα μέιλς:

Σκαλάρια γέννα – Attempt 2

12 ημέρες χρειάστηκαν για να ξαναπροσπαθήσουν τα σκαλάρια μου να κάνουν απογόνους.

Δεύτερη προσπάθεια, λοιπόν, και αυτή τη φόρα τα πράγματα πήγαν καλύτερα από την πρώτη, αν και στην αρχή μπορώ να πω ότι ανησύχησα.

Στην αρχή ο αρσενικός επιτιθόταν συνεχώς στην θηλυκιά και δεν την άφηνε να εναποθέσει τα αυγά της, πράγμα το οποίο μάλλον οφείλεται στην απειρία του.

Μετά από πολλές προσπάθειες και αρκετές ώρες πάνω από το ενυδρείο κατάφεραν – μάλλον – να συμφιλιωθούν.

Στην αρχή αναγκαζόμουν να απομονώνω τον αρσενικό έτσι ώστε η θηλυκιά να εναποθέτει χωρίς άγχος. Μετά από λίγο τον άφηνα ελεύθερο και εκείνος πήγαινε και τα γονιμοποιούσε χωρίς όμως να αφήνει την θηλυκιά να πλησιάσει. Όλη αυτή η ιστορία έγινε γύρω στις 10 φορές, ώσπου τελικά ο αρσενικός κατάλαβε και αποφάσισε να συνεργαστεί!

Το αποτέλεσμα είναι στις 1 το βράδυ – η διαδικασία ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα – να υπάρχουν γύρω στα 300 αυγά στο ενυδρείο μου και τα 2 μου σκαλάρια να κάθονται στοργικά να τα αερίζουν!!

Ας ελπίσουμε ότι τώρα που θα πάω για ύπνο δεν θα υπάρξουν απώλειες.

Αναμονή, λοιπόν, για περίπου 48 ώρες όπου τα αγονιμοποίητα αυγά θα ασπρίσουν και μετά το πέρας τους θα αρχίσουν να σκάνε μύτη οι πρώτες ουρίτσες!!!

Οπτικοακουστικό υλικό σύντομα…!!!!!